Είναι μικρή η αγάπη για ταξίδια

 

Είναι μικρή η αγάπη για ταξίδια

στις θάλασσες των μπλε ματιών σου.

Το βλέμμα σου σαν καταιγίδα

την άφησε στους βράχους των νησιών σου,

ναυάγιο με σπασμένη την πυξίδα,

να γέρνει στα ρηχά των κοραλλιών σου.

 

Πεύκο και κέδρο στάζει το φιλί σου

και καλοκαίρια που περάσαμε μαζί.

Σε μια κρυφή γωνιά του παραδείσου

η αγάπη μου θα ήθελε να ζει,

μικρός θεός, να πλάθει το κορμί σου

με άσπρη άμμο και με κόκκινο κρασί.

 

Παίρνω αλμύρα απ’ της θλίψης σου το δάκρυ,

βάζω το φως απ’ τη λευκή σου τη μορφή,

χρώμα λιωμένο απ’ του ονείρου σου την άκρη,

ζυμώνω κόσμους με νερό από βροχή,

ρουμπίνια ήλιους και αστέρια από αχάτη

και τ’ αποθέτω στων χεριών σου την αφή…

 

Θα σκύψω μια βραδιά που θα κοιμάσαι

στου φεγγαριού λουσμένη τ’ ασημί

και λέξεις που σου είχα πει, θυμάσαι,

θα ψιθυρίσω πάλι απ’ την αρχή:

 

«Είναι μικρή η αγάπη για ταξίδια

στις θάλασσες των μπλε ματιών σου»

Και θ’ ακουμπήσω το φιλί μου

πάνω στις άκρες των  χειλιών σου…